پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

اینکه نامه‌ای بی نام و نشان خطاب و بنام مستعار یک قاچاقچی به رئیس جمهور نوشته شود و در آن پیشنهاداتی کاملا منطقی در خصوص تامین اقتصاد ملی از راه کشت خشخاش داده شود، باید هر صاحب اندیشه‌ای را به فکر فرو ببرد که پشت این داستان بظاهر منطقی چیست؟ آیا نهادی خاص، طرحی واقعا اجرایی را قبح شکنی نموده و آماده سازی اذهان عمومی را دنباله گیری می‌کند؟ آیا قصد بر انحراف اذهان عمومی در خصوص برخی از مسائل جاری وجود دارد؟ یا تاکید روی ایجاد افزایش تمرکز اروپایی‌ها به جهت شفاف کردن مخاطراتی است که کشت احتمالی خشخاش در ایران، می‌تواند برایشان ایجاد کند. همان افرادی که زحمات جمهوری اسلامی ایران را در بحث مقابله با قاچاق و مبارزه با مواد مخدر نمی‌بینند. بنظر شما، انتشار این مطلب می‌تواند ارتباطی با بحث برجام داشته باشد؟ اگر در پشت پرده، چنین ارتباطاتی برقرار شده باشد، باید به هوشمندی طراح آن احسنت گفت.

خبر رسیده که پای درختان زاگرس، کسانی خشخاش کاشته‌اند. محصول ممنوعه‌ای که شیره‌اش خاصیت دارویی فراوان دارد، ولی یک عیب هم دارد. می‌تواند آدم را معتاد کند. وقتی از وجود مزرعه خشخاش در زاگرس صحبت می‌شود، یاد توییت محمدجواد آذری‌جهرمی وزیر ارتباطات می‌افتم. او نهم بهمن سال ۹۷ در توییتی اعلام کرده بود که «فقط در یک فقره پایش سطوح زیر کشت به ۷۰ هکتار زمین در یک شهر غرب کشور رسیدیم که در آن خشخاش کشت شده است».